Wygląda to dziwnie, że pierwsza kolekcja singli grupy obejmuje cztery lata a już druga jej część gromadzi w sobie pół generacji. W rzeczywistości późniejszy okres zawiera tylko jeden album więcej niż ten wcześniejszy. Łatwo (i cynicznie) byłoby podsumować, że "druga fala" tego robiącego wrażenie zbioru, była w jakiś sposób nie tak płynna jak ta pierwsza.

Intensywność wydawania piosenek od pozornie najlepszych lat Depeche Mode przeniosła zespół na kolejny poziom w procesie tworzenia albumów, który pasował do nienasyconego pożądania ze strony fanów w każdym zakątku kuli ziemskiej, aby tylko obejrzeć grupę na koncercie. W ten sposób cykl dojrzewał...

1986 rok ukazał zespół na godnej pozazdroszczenia pozycji. Dziennikarze (w końcu) wyrazili podziw i poza uzyskaniem szacunku, Depeche Mode w końcu zyskali uznanie, na które zasłużyli. Podjęto decyzję by udać się znowu do Hansa Studios w Berlinie i kontynuować proces koprodukcji z odnoszącym sukces teamem producentów Daniel Miller / Gareth Jones. Piosenki na "Black Celebration", szczególnie zapadający w pamięć pierwszy singiel "Stripped", były bardziej mroczne niż te z poprzednich albumów a zespół wyruszył w swoją największą trasę koncertową, która miała swój koniec na Valby Stadium w Kopenhadze. Znaczącym zdarzeniem podczas trasy było nakręcenie w Los Angeles teledysku do "A Question Of Time", pierwszy raz, kiedy fotograf Anton Corbijn wyreżyserował video dla grupy.

Kiedy rozpoczął się rok 1987 Martin miał już zbiorek piosenek demo i w Londynie rozpoczęło się programowanie [syntezatory wymagają odpowiedniego zaprogramowania dźwięków, które chce się uzyskać, co szczególnie przy takim eksperymentowaniu z brzmieniami, jakie lubią Depeche Mode ma duże znaczenie - przyp. tłum.]. Nie chcąc spoczywać na laurach, zespół zadecydował, by rozerwać stałą grupę producentów i sprowadził Dave'a Bascombe, do tego ruchu zachęcał Daniel Miller. W pełni objęci duchem zmian, wybrali też studio Guillame Tell w Paryżu zamiast Hansa. "Strangelove" zostało wydane na wiosnę i dało znak dojrzałości "Music For The Masses" a nastrój ten udzielił się także przy przygotowaniach do ich wciąż największej trasy koncertowej, która zawierała w sobie nawet kulisy i prezentacje wizualne w zestawie razem ze sceną. Rozpoczęcie w Barcelonie w październiku i aż do czasu kiedy się to wszystko skończyło w czerwcu roku następnego, byli na prawdziwym stadionie - występ 18 czerwca 1988 zobaczyło 72.000 ludzi wypełniających po brzegi Rosebowl by być świadkami tej "anielsko-niepokojącej" muzyki dla mas w rzeczy samej...

Rok 1989 to wydanie "101" a pomiędzy premierami filmu D. A. Pennebakera, któremu akompaniował album nagrany na żywo (zmiksowany przez Alana Mouldera) zespół rozpoczął w Mute Records programowanie do kolejnego albumu studyjnego. Kolejna znacząca współpraca została zawarta z Floodem, wprowadzonym jako producent. Piosenki Martina sięgnęły nowej krawędzi, zawierały w sobie nowe style, tematy jego słów stawały się wciąż bardziej zróżnicowane. Siedmiotygodniowa sesja została zarezerwowana w studiach Logic w Mediolanie. Sprawy posuwały się do przodu dosyć wolno, ale kiedy Francois Kevorkian przybył, aby zmiksować "Personal Jesus" wszystkie rzeczy wydawały się zwalić razem w tym miejscu. Każda inna grupa mogłaby wpaść w panikę odnośnie nastania ery muzyki dance (szczególnie, gdy jest się okrzykniętym mianem "ojców chrzestnych muzyki house") i zrobić płytę, która pasowałaby do tych klimatów, ale Depeche Mode trzymali się swoich zasad i zrobili płytę, która odpowiadała im samym - i kilku milionom innych. Późniejsza sesja nagraniowa w studiach PUK w Danii (gdzie MFTM było miksowane) nabrała gorączkowego tempa i do końca sierpnia "Violator" nabrał kształtu. Zespół zrobił więcej nagrań w studiach The Church w północnym Londynie, kiedy Francois miksował w pokoju poniżej. "Violator" został ukończony do świąt, a w międzyczasie "Personal Jesus" namieszał na US Top 30.

Gdy lata osiemdziesiąte zmierzały ku końcowi, był czas, gdy Depeche Mode zostali uwolnieni ze swoich kajdanów a wszelkie uprzedzenia, które ktoś mógł mieć co do grupy i dekady, która dała im początek odfrunęły. "Enjoy The Silence" został wydany w lutym 1990 i sięgnął TOP 10 w Ameryce osiągając podobny sukces na całym świecie bez specjalnego wysiłku. Anton Corbijn wykreował w wyobraźni każdego image Dave'a jako "Króla" i Depeche Mode zdobyli swoją pierwszą Brit Award za najlepszy singiel. The World Violation Tour była raczej niewielkich rozmiarów wersją trasy The Masses, ale i tak poza Europą i Ameryką udawało im się w Japonii i Australii. Na amerykańskiej części trasy ujrzeliśmy grupę grającą po raz pierwszy na Giants Stadium w Nowym Jorku, ale fani z zachodniego wybrzeża nie mogli być gorsi, więc kupili wystarczająco dużo biletów, aby trzeba było dodać drugi występ na Dodgers Stadium w Los Angeles. Sukces narastał w szybkim tempie a "Policy Of Truth" stało się trzecim singlowym hitem z Violator. Depeche Mode wrócili triumfująco do domu i zakończyli World Violation potrójnym występem na Wembley i w NEC w Birmingham.

Rok 1991 pozostawił uczucie szoku po wydarzeniach roku poprzedniego, wyczerpujących, ale jeszcze radosnych doświadczeniach dla czwórki ludzi, którzy dosłownie robili to wszystko na swój własny sposób. Trzech z nich miało teraz dzieci, to był czas na refleksje. Martin musiał napisać teraz coś, co podąży śladem albumu, który sprzedał się w ilości 6 milionów kopii i po raz kolejny zniszczył ludzkie uprzedzenia. Nowe wpływy, takie jak gospel, skradały się a poza tym nadchodził prosty rock z "I Feel You". Flood znów był "na pokładzie" jako producent a wraz z nim przyszedł nowy pomysł na nagrania - wielka willa na przedmieściach Madrytu została wynajęta i Depeche Mode zbudowali tam swoje (aczkolwiek tymczasowe) studio nagraniowe.

Luty 1992 to przesiedlenie do Hiszpanii. Proces nagraniowy był czasami trudny - zespół mieszkał w willi, pracował też tam, ale różne pokoje zostały całkiem nieźle wykorzystane i Alana gra na perkusji (w zamienionej przez to w dyskotekę willi) została dodana do tego "nowego brzmienia". W sierpniu grupa wróciła do konwencjonalnego studia a tym samym powrócono do nagrywania w Niemczech. Studio Chateau Du Pape w Hamburgu było miejscem, gdzie album "Songs Of Faith And Devotion" został w większości nagrany, ale tak Flood, jak i zespół pracowali coraz częściej po wiele godzin, aby mieć album gotowy do miksowania we wrześniu. Dwa studia zostały zarezerwowane w Olympic w Londynie. Mark "Spike" Stent miksował na górze, podczas gdy grupa kontynuowała nagrania pod nim. To był okres, kiedy proces nagrywania nagle zboczył od dotychczasowego formatu. 28-osobowa orkiestra smyczkowa została zaaranżowana dla potrzeb "One Caress" i Martin śpiewał na żywo razem z nimi osiągając przy tym swoją najlepszą formę wokalną. Hildia Campbell i Samantha Smith zostały sprowadzone, aby zaśpiewać w tle na gospelowo-hip-hopowej mieszance w "Get Right With Me". Nikt nie mógł się oprzeć stawianiu sobie wyzwań, więc pomimo tego, że kawałek ten został napisany dla Martina, Dave upierał się by zaśpiewać tą piosenkę i ukazał nowe oblicze swojego głosu. W międzyczasie równolegle trwające sesje miksowania przebiegały tak szybko, że zespół mógł nagrywać utwory. W końcu album został zgrany tuż przed końcem roku.

Styczeń 1993 rozpoczął się od powrotu Depeche Mode do Los Angeles by nakręcić klip do "I Feel You", prowokacyjny nawet jak standardy Corbijna. Wojna w zatoce i powiązana z nią tak zwana recesja nie spowodowały żadnych szkód w karierze Depeche Mode i nastrój i ich obozie był optymistyczny. "I Feel You" zostało dobrze odebrane, grunge zdał egzamin i miał taką eksplozję tańca, że obyło się bez uszczerbku na popularności grupy.

Nadszedł czas trasy koncertowej, przy której dwie poprzednie wydawały się wakacjami. Trzy pełne miesiące w Europie połączone w czasie z wydaniem "Walking In My Shoes" i dobrą sprzedażą "Songs Of Faith And Devotion". Europejska trasa zakończyła się kolejnym triumfalnym powrotem na rodzimą ziemię, by zagrać dla 35.000 ludzi na stadionie sportowym Crystal Palace. "Condemnation" było trzecim singlem z płyty, ukazywało dwa videoklipy - jeden zlokalizowany na Węgrzech a drugi sfilmowany na żywo, który pojawił się później na filmie "Devotional".

Jesień 1993 to rozległa trasa po Stanach Zjednoczonych oraz czwarty singiel - remix "In Your Room", który zrobił Butch Vig i kolejny teledysk Corbijna kręcony w Los Angeles...

Nadszedł rok 1994 a Depeche Mode wciąż byli na trasie Devotional. Dość ciekawa "egzotyczna" część trasy zabrała zespół po raz pierwszy do Afryki południowej, zadebiutowali także na Filipinach i w końcu w Ameryce Południowej o ile wcześniej najdalej na południu byli na tym kontynencie w Meksyku. Kolejne 33 koncerty w Stanach przedłużyły trasę do 14 miesięcy, była to wyprawa, którą każdy przetrwał. Dużo się mówiło o negatywnych czy wręcz sensacyjnych stronach Devotional Tour, część z tego była prawdą, większość nie, ale wszystko to miało za zadanie umniejszyć znaczenie temu jak tak naprawdę dobra to była płyta i jak wspaniałe były to występy na żywo. I tak właśnie prawdziwi fani to zapamiętają...

Po piętnastu długich latach razem¸ okresie, który dla wielu grup oznacza nawet kilka cyklów życia, u jednego z członków zespołu pojawił się niepokój i Alan Wilder zdecydował się opuścić Depeche Mode po tym jak był z nimi przez te wszystkie lata. Oświadczenie zostało wydane 1 czerwca 1995 w urodziny Alana. Później, w tym samym roku Depeche Mode po raz kolejny przeciwstawili się krytyce, trzej pozostali członkowie weszli do Eastcote Studios, aby osiągnąć to, co było niemożliwe - nagrać kolejny album po Devotional Tour. Nagrania nie były łatwe i tak samo jak w Eastcote dokonywano ich w Sarm West i Abbey Road w Londynie, Electric Ladyland w Nowym Jorku, aby wymienić tylko kilka ze wszystkich. Tim Simenon został zatrudniony jako producent i nagrania były kontynuowane przez rok 1996, styl odszedł od "prawdziwych" instrumentów z SOFAD i był bardziej zbliżony do "elektronicznego" stylu, jaki Depeche Mode zdefiniowali w poprzedniej dekadzie.

1997 rok to wydanie "Ultra" a także dwóch singli "Barrel Of A Gun" i "It's No Good" dalece odbiegających od siebie, jeżeli chodzi o styl, dźwięk i videoklipy. Oba zostały dobrze odebrane i chociaż zespół zdecydował się nie wyruszać w trasę, Ultra wciąż była ich najlepiej sprzedającym się albumem. "Home" i "Useless" uzupełniły kwartet singli udowadniając głębię albumu.

Więc teraz ta podróż przenosi nas do roku 1998, 18 lat fascynującej kariery i Depeche Mode wciąż wydają nowe piosenki z na zawsze trwającym stylem. "Only When I Lose Myself" jest emocjonalne, szczere i służy jako przypis do tej całej historii.
Doprawdy czas na uroczystość...

źródło: emoo101 - Strona Zespołu

DEPECHE MODE

Źródło: Warner Music

więcej

Depeche Mode

Basildon, Anglia, 1980

Vince Clarke, Andrew Fletcher, David Gahan, Martin L. Gore, Alan Wilder

Rock

Arista, Import, Mute/Reprise, Reprise, Sire, Warner Brothers, Warner Reprise Video

16826

więcej

Wygląda to dziwnie, że pierwsza kolekcja singli grupy obejmuje cztery lata a już druga jej część gromadzi w sobie pół generacji. W rzeczywistości późniejszy okres zawiera tylko jeden album więcej niż ten wcześniejszy. Łatwo (i cynicznie) byłoby podsumować, że "druga fala" tego ...

Motor rozgrzeje przed Depeche Mode

2009-03-23

Jane's Addiction ponownie na...

2009-03-11

Depeche Mode w stylu R&B

2009-03-05

Sprawdź nową piosenkę Depeche Mode

2009-02-23

Wiele formatów Depeche Mode

2009-02-21

Nowy singel Depeche Mode na...

2009-02-04

ALBUMY

Playing The Angel

2005

Playing The Angel

2005

Exciter

2001

Ultra inne wydania

1997

Songs Of Faith & Devotion Live

1993

Songs Of Faith & Devotion

1993

Violator inne wydania

1990

101 inne wydania

1989

Music For The Masses inne wydania

1987

Black Celebration inne wydania

1986

Some Great Reward inne wydania

1984

Construction Time Again inne wydania

1983

Broken Frame

1982

Speak And Spell

1981

SKŁADANKI

Speak And Spell	2007	LP
The Best Of Depeche Mode (Lp)	2007	LP
The Best Of Depeche Mode Vol. 1 (Cd+Dvd)	2006	CD
The Best Of Depeche Mode Vol. 1	2006	CD
Speak And Spell	2006	CD
Speak And Spell	2006	CD
Black Celebration / Songs Of Faith And D	2005	CD
Violator / Music For The Masses	2005	CD
The Singles 81-85 (R)	2003	CD
The Singles 86-98	2003	CD
Remix Collection, Vol. 3	1998	CD
Singles Box #1	1998	CD
Singles Box #3	1998	CD
Singles Box #2	1998	CD
Singles 8698	1998	CD
Singles 8185	1998	CD
Songs Of Faith And Devotion	1994	CD
Depeche Mode Singles 7-12	1991	CD
Catching Up With Depeche Mode	1985	CD
People Are People	1984	CD

SINGLE

It's No Good	2007	CD
Walking In My Shoes	2007	CD
Barrel Of A Gun	2007	CD
In Your Room	2007	CD
World In My Eyes	2007	CD
Personal Jesus	2007	CD
Everything Counts - Live	2007	CD
Enjoy The Silence	2007	CD
Condemnation	2007	CD
Behind The Wheel	2007	CD
Home	2007	CD
I Feel You	2007	CD
Useless	2007	CD
Strangelove	2007	CD
Only When I Loose Myself	2007	CD
Policy Of Truth	2007	CD
Dream On	2007	CD
Never Let Me Down Again	2007	CD
Martyr (3 Tracks)	2006	CD
Martyr (2 Tracks)	2006	CD

zobacz wszystkie

DVD&VIDEO

The Best Of Depeche Mode (Dvd)	2007	DVD
Martyr (Dvd)	2006	DVD
Touring The Angel (2dvd + Cd) - Ltd Edit	2006	DVD
Touring The Angel - Live In Milan	2006	DVD
John The Revelator / Lilian (Dvd)	2006	DVD
Suffer Well (Dvd)	2006	DVD
A Pain That Im Used To (3 Tracks)	2005	DVD
Precious (Dvd)	2005	DVD
One Night In Paris.The Exciter Tour 2001	2005	DVD
The Videos 86-98 + (Dvd)	2005	DVD
101 (Dvd)	2005	DVD
Devotional (Dvd)	2005	DVD
Videos 86-98	2002	VHS
Strange	2002	VHS
Freelove	2001	DVD

INNE

VIOLATOR M	2008	CD
VIOLATOR XL	2008	CD
VIOLATOR S	2008	CD
VIOLATOR L	2008	CD
Exciter	2007	LP
Exciter (Sacd+Dvd)	2007	SACD
Exciter	2007	CD
A Broken Frame	2007	LP
A Broken Frame (Sacd + Dvd)	2006	SACD
Songs Of Faith And Devotion (Sacd + Dvd)	2006	SACD
A Broken Frame	2006	CD
Speak And Speal (Sacd + Dvd)	2006	SACD
Precious (2 Tracks)	2005	LP
Playing The Angel (Lp)	2005	LP
Playing The Angel (Sacd + Dvd) - Special	2005	CD
Precious (4 Tracks)	2005	LP
Remixes 81>04 (1cd)	2004	CD
Remixes 81>04.(2cd)	2004	CD
The Singles 81-98	2001	CD
A Broken Frame	2001	CD

zobacz wszystkie

Legenda:
Koszyk - dodaj do koszyka
- produkt polecany przez użytkowników musiq.pl

1-10 z 127 komentarzy

adidas nmd runner all black yeezys	[2018-10-15]
elite peyton manning womens jersey denver broncos 18 fem fan white super bowl 50 bound nfl	[2018-10-09]
best affordable basketball shoes	[2018-10-05]
nike air force 1 west indies	[2018-09-28]
alle grå nike kd trey 6 (vi)	[2018-09-21]
classic nike air penny ii for men	[2018-09-21]
nike air jordan 14 retro light graphite 2011	[2018-09-16]
youth nike packers 4 brett favre green stitched nfl limited salute to service jersey	[2018-09-11]
nike air force 1 mid insideout	[2018-09-07]
[spam!]	[2018-09-01]

więcej

Depeche Mode

Linki

katalog artystów: inne

katalog gatunków: Awangarda

Blues

Celtycka

Country

Dance

Disco

Dla dzieci

Easy

Elektroniczna

Folk

Gospel

Inny

Instrumentalna

Jazz

Klasyczna

Latynoska

Marsz

Metal

Muzyka Filmowa

Nowa Fala

Nowy Orlean, Luizjana

Pop

Punk

Rap

Reggae

Regionalna

Rock

Rock & Roll

Satyryczna

Słowo mówione

Soul

Vocal

Women

myiooi.com:

	Only When I Lose Myself 2	2000		CD
	Only When I Lose Myself 1	2000		CD

John The Revelator / Lilian (5 Tracks)	2006	CD
John The Revelator / Lilian	2006	CD
Suffer Well (2 Track)	2006	CD
Suffer Well (6 Track)	2006	CD
A Pain That Im Used To (2 Tracks)	2005	CD
A Pain That Im Used To (5 Tracks)	2005	CD
Precious (2 Tracks)	2005	CD
Precious (3 Tracks)	2005	CD
Enjoy The Silence (4 Tracks)	2004	CD
Enjoy The Silence (3 Tracks)	2004	CD
Enjoy The Silence (2 Tracks)	2004	CD
Dmbx4	2004	CD
Dmbx3	2004	CD
Dmbx2	2004	CD
Dmbx1	2004	CD
Dmbx6	2004	CD
Dmbx5	2004	CD
Goodnight Lovers	2002	CD
Dream On (4 Tracks - Remixes)	2001	CD
Only When I Lose Myself, Pt. 1	1998	CD
Only When I Lose Myself, Pt. 2	1998	CD
Home	1997	CD
Barrel Of A Gun	1997	CD
Useless	1997	CD
It'S No Good	1997	CD
Barrel Of A Gun [#2]	1997	CD
Useless [#2]	1997	CD
In Your Room [#2]	1994	CD
In Your Room	1994	CD
Walking In My Shoes	1993	CD
Condemnation	1993	CD
I Feel You [#2]	1993	CD
I Feel You	1993	CD
Strangelove [#2]	1992	CD
Question Of Lust	1991	CD
Shake The Disease	1991	CD
X1	1991	CD
X2	1991	CD
X2 Disc 7: Live One (Cemb)	1991	CD
Leave In Silence	1991	CD
People Are People	1991	CD
Question Of Time	1991	CD
X2 Disc 5: Instrumentals (Cinco)	1991	CD
X2 Disc 6: B-Sides (Sex)	1991	CD
X2 Disc 8: Live Two (Oziem)	1991	CD
X1 Disc 2: The Twelve Inches (Zwei)	1991	CD
X1 Disc 3: The Twelve Inches (Trois)	1991	CD
X1 Disc 1: The Twelve Inches (Uno)	1991	CD
X1 Disc 4: Strange Mixes (Four)	1991	CD
Enjoy The Silence	1990	CD
Enjoy The Silence [#3]	1990	CD
Policy Of Truth [8 Track]	1990	CD
World In The Eyes	1990	CD
World In My Eyes	1990	CD
Policy Of Truth	1990	CD
Personal Jesus	1990	CD
Heavens In Motion	1990	CD
Enjoy The Silence [#2]	1990	CD
World In My Eyes [#3]	1990	CD
Enjoy The Silence [Ep]	1990	CD
Personal Jesus [#2]	1989	CD
Personal Jesus [#3]	1989	CD
Everything Counts	1988	CD
Behind The Wheel	1988	CD
Leave In Silence	1988	CD
Everything Counts [#2]	1988	CD
I Want You Now	1988	CD
Never Let Me Down Again	1987	CD
Never Let Me Down Again [#2]	1987	CD
Little 15	1987	CD
Strangelove	1987	CD
Stripped [#2]	1986	CD
Stripped	1986	CD
Question Of Lust	1986	CD
It'S Called A Heart	1985	CD
Shake The Disease [West Germany]	1985	CD
Blasphemous Rumours	1984	CD
Master And Servant	1984	CD
Everything Counts And Live Tracks	1983	CD
Get The Balance Right	1983	CD
Everything Counts [#3]	1983	CD
Get The Balance Right [#2]	1983	CD
Love In Itself [#2]	1983	CD
Love In Itself	1983	CD
Leave In Silence [#2]	1982	CD
Meaning Of Love	1982	CD
See You	1982	CD
Dreaming Of Me	1981	CD
New Life	1981	CD
Just Can'T Get Enough	1981	CD